Ali b. Ebu Talibi, Allahu qoftë i kënaqur me të, hyri në xhami një ditë dhe pa një djalë duke qarë me hidhërim. Disa njërëz, që ishin rreth djalit, tentuan ta qetësonin. Kur Aliu r.a. e pa duke qarë, e pyeti: "Çfarë ke, djalosh?!"
Djali u përgjigj: "Zotëri im, këta burra që sheh ishin me babanë tim, i cili kishte shkuar në një udhëtim. Ai ishte një njeri i pasur dhe i merrte këta me vete për punë. Këta burra u kthyen, por babai im nuk ishte më me ta.
Kur i pyeta për të, ata thanë: "Ai vdiq!" Kështu që i pyeta për pasurinë e tij, atëherë ata thanë: "Ai nuk la asgjë pas." Kur u ankova te gjykatësi, ai i vuri të betoheshin dhe ata u betuan, dhe ai i liroi!"
Aliu tha: "Unë do të gjykoj sipas gjykimit të Davudit, paqja qoftë mbi të."
Pastaj i thirri të gjithë, i shikoi në fytyrat e tyre dhe tha:
"Më tregoni çfarë i bëtë babait të këtij djali."
Të gjithë thanë njëzëri: "Ai vdiq!"
Ali b. Ebu Talibi i ndau ata, duke e vendosur secilin njeri në një cep të xhamisë. Pastaj thirri shkruesin e tij dhe i tha të shkruante! Më pas ai u tha njerëzve veçmas:
"Nëse më shihni duke thënë 'Allahu Ekber', atëherë të gjithë ju thoni 'Allahu Ekber' me mua!"
Pastaj thirri njërin nga të akuzuarit dhe i tha: "Më trego, në cilën ditë vdiq babai i djalit?"
Njeriu tha: "Në një ditë e në një të tillë, në një muaj e në një të tillë, dhe në një kohë e në një të tillë..."
"Kush e lau?" - e pyet Aliu.
"Filani." - përgjigjet njeriu.
Kur e pyeti për të gjitha këto, Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: "Allahu Ekber", dhe njerëzit vepruan kështu me të, siç i kishte urdhëruar ai.
Pjesa tjetër e njerëzve u bë dyshuese kur panë dhe dëgjuan tekbirin, dhe nuk kishin dyshim se shoku i tyre kishte bërë një gabim në atë që kishte thënë.
Aliu urdhëroi që njeriu që e kishte kërkuar të burgosej, pastaj thirri njeriun tjetër dhe i tha:
"E di çfarë i bëre..."
"O Prijës i besimtarëve, unë jam vetëm njëri prej tyre dhe, për Allahun, nuk doja ta vrisja!" - tha ai menjëherë.
Kështu njeriu rrëfeu dhe pranoi atë që ai dhe shokët e tij i kishin bërë babait të djalit.
Kur Aliu i thirri një nga një, të gjithë rrëfyen vrasjen, duke menduar se shoku i tyre i parë kishte rrëfyer kur dëgjuan tekbirin. E vërteta u zbulua me këtë truk të zgjuar dhe Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, i ndëshkoi kriminelët për veprën e tyre të shëmtuar dhe e shuajti zemërimin e djalit ndaj babait të tij.

O Zot, bekoje dhe jep paqe mbi zotërinë tonë Muhammedin, familjen dhe shokët e tij deri në Ditën e Gjykimit!

Përktheu: Mulaim Shehu