“...Ai e lëshon shiun”

E dyta në radhë prej pesë fshehtësive hyjnore është çështja e zbritjes së shiut, e cila po ashtu
zbritjes së shiut, e cila po ashtu nxiti polemika të shumta në qarqet shkencore-fetare kohëve të fundit. Disa prej shkencëtarëve u krekosën dhe me mburrje dolën para opinionit me konstatime se paskan mundësi ta prodhojnë shiun dhe ta detyrojnë atë të zbresë sipas dëshirës dhe urdhrave të tyre!
Sa i përket këtij konstatimi se e paskan nën kontroll zbritjen e shiut, duhet thënë që në fillim se kjo është një shpifje e hapët ndaj Allahut xh.sh., ngase shkencëtarët zbuluan vetëm mënyrën se si formohet shiu, shkaktarët që iniciojnë rënien e tij në tokë dhe asgjë tjetër. Të gjithë duhet ta kenë të qartë se zbritja e shiut nuk mund të bëhet sipas tekeve njerëzore, por është një process natyror mjaft i komplikuar, i cili kryhet me urdhrin e Allahut xh.sh.
Shumë prej njerëzve sot e kësaj dite mendojnë se procesi i shiut fillon me retë, ndërsa në realitet ky proces përfundon me retë. Nga eksperimentet e shumta shkencore kemi mësuar se procesi i zbritjes së shiut është një proces zinxhiror shumë i përpiktë. Dihet se nga ndikimi i rrezeve të diellit bëhet avullimi i ujit të lumenjve, deteve dhe oqeaneve, që pastaj në formë të avullit ngrihet lart në atmosferë dhe si i tillë të kondensohet në re, të cilat po ashtu janë të dirigjuara nga erërat.1
Në lidhje me këtë Allahu xh.sh. thotë: “A nuk e ke parë se si Allahu drejton retë, pastaj i bashkon, i bën grumbull ato dhe atëherë e sheh shiun se si rrjedh prej tyre. Ai e lëshon prej së larti, nga retë e mëdha si kodra, breshër dhe me të godit kë të dojë, e ia largon atij që të dojë. Shkëlqimi i vetëtimës së dritës së resë gati sa s’të merr të parët”. (En- Nur, 43).
dhe: “Ai (Allahu) është që lëshon erërat si përgëzim pranë mëshirës (shiut) së Tij. E kur (ato) erërat bartin re të mëdha, Ne i sjellim mbi një tokë të vdekur dhe lëshojmë në të ujin (shiun) dhe me të (me ujin) nxjerrim të gjitha frutat. Kështu i nxjerrim (i ngjallim) të vdekurit, ashtu që të kujtoni (fuqinë e Zotit)”. (El A’ëraf, 57).
Kjo do të thotë se zbritja e shiut nuk i nënshtrohet vullnetit të njeriut, por i nënshtrohet ekskluzivisht vullnetit absolut të Allahut xh.sh., i cili zbatohet dhe manifestohet nëpërmjet kushteve atmosferike, të cilat nuk diktohen nga vullneti e as nga ndërhyrja e njeriut. Ndërkohë, shkenca na mëson se koha- moti formohet në troposferë dhe varet nga një numër i madh i faktorëve, para së gjithash ndryshueshmërisë së presionit, temperaturës dhe lagështisë së ajrit. Troposfera është shtresa më e ulët e atmosferës në lartësi prek 0-12 km dhe përbëhet kryesisht prej avullit të lëngët aerosoleve... etj.
Në fund të shek. 20, më saktësisht në vitin 1990, ShBA-ja nisi projektin HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program - Programi kërkimor i aurorave (dritave polare) aktive me frekuenca të larta), në Gakona të Alaskës,2 nëpërmjet të cilit projekt është bërë përpjekje që shkencëtarët të kuptojnë, stimulojnë dhe kontrollojnë proceset në jonosferë.3 Ky projekt amerikan, ndër vite është bërë edhe objekt i disa teorive konspirative, sipas të cilave, amerikanët, nëpërmjet tij, kanë mundësi të monitorojnë gjendjet meteorologjike po edhe fenomenet natyrore që ndodhin nëpër botë, siç janë tërmetet, vullkanet, uraganet, vërshimet etj., e sipas po këtyre teorive, ata edhe vetë mund të shkaktojnë a të nxisin artificialisht fenomene të këtilla, kudo në botë. Shumëkush besonse, me anë të këtij projekti, ata mund të kontrollojnë edhe rënien e shiut, kudo dhe kurdo që dëshirojnë. Megjithatë, ashtu siç thamë, të gjitha këto teori mbesin konspirative dhe të padëshmuara dhe, sipas informacioneve zyrtare, programi HAARP, tashmë është mbyllur zyrtarisht nga qeveria amerikane, në maj të vitit 2013, gjoja për mungesë të fondeve.4
Edhe ky eksperiment i projektit HAARP, nënkupton se shiu, megjithatë, është një fenomen që ndodh me vullnetin dhe caktimin e Zotit, sepse po të ishte ndryshe, a thua pse shkencëtarët, që sot janë duke pretenduar se kanë mundësi të zbresin shiun ku dhe kur të dëshirojnë, nuk i shndërrojnë tokat e pafundme shkretinore të botës në toka pjellore prej të cilave do të kishte dobi mbarë njerëzimi? Jo, jo! Këtë nuk mund ta bëjnë dot. Ata vetëm mund të prognozojnë, të parashikojnë dhe të monitorojnë kushtet meteorologjike, të cilat në të shumtën e rasteve, falë teknologjisë satelitore, edhe mund të jenë bukur të sakta, por procesi i shiut, megjithatë, mbetet një proces që u nënshtrohet kushteve atmosferike që mbretërojnë në tokë dhe në atmosferën e saj, dhe zbret me vullnetin e Allahut xh.sh..
“... dhe (Allahu) e di se ç’ka në mitra (të shtatzënave).”
S’ka dyshim se prej pesë fshehtësive hyjnore, kjo e treta me radhë - “Ai (Allahu) e di se ç‘ka në mitra (të shtatzënave)” zgjoi më së tepërmi polemika, duke ngjallur kundërthënie të shumta qoftë në qarqet shkencore, qoftë në ato fetare.
Në kohët tona, shumë prej njerëzve mohuan haptazi dhuntitë e Allahut dhe me një kryeneçësi të paparë iu kundërvunë Programit të Tij hyjnor. Disa prej tyre e keqpërdorën atë dije të cilën ua dhuroi Allahu dhe në mënyrë të paskrupullt u përpoqën të zhvlerësonin parimet e besimit të drejtë në Zotin Një, duke shpifur dhe turbulluar mendjet e njerëzve se kinse arritën t’i deshifrojnë dhe t’i zbulojnë fshehtësitë e Allahut të përmendura në Kuran.
Madje, në disa qarqe shkencore në Perëndim, po bëhen përpjekje të pareshtura që të diskreditohet Islami si mesazh i fundit hyjnor. Meqë shkenca me avancimin e bujshëm teknologjik në dekadat e fundit ka arritur që me anë të valëve të ultrazërit, po edhe skanimit tredimensional, të dijë se ç‘gjini ka fryti në barkun e nënës, nëse është i gjinisë mashkullore apo i asaj femërore, kjo qe shkas që “disa” prej tyre të trumbetojnë se gjoja arritën të zbërthenin njërën prej pesë fshehtësive që myslimanët pretendojnë se janë vetëm në Dijen e Zotit. Që mjerimi të jetë edhe më i madh, shumë prej myslimanëve të luhatshëm, u mashtruan dhe u besuan shpifjeve të tilla se gjoja njëra prej fshehtësive të Allahut u deshifrua dhe u zbulua! Mirëpo, a thua është e vërtetë kjo, apo ajeti në fjalë synon diçka krejtësisht tjetër, diçka që vërtet është sekret, në deshifrimin e të cilit nuk do të mund të depërtohet kurrë, pavarësisht avancimeve teknologjike, mbetet të shohim në rreshtat vijues.
Së pari, sekreti apo fshehtësia kryesore qëndron mu te përemri me kuptim lidhor (mà) – “ç’ka”, i cili në Kuran është përdorur për shumë kuptime e kuptimet e tij, sidomos në ajetin “Ai (Allahu) e di se ç‘ka në mitra (të nënave)” janë të thella dhe shumëdimensionale.
Për Allahun xh.sh. nuk ka fshehtësi që të mos jetë paraprakisht në dijen e Tij absolute e të përhershme, ngase Ai është Krijues i atyre fshehtësive. Megjithatë fjalët e Allahut xh.sh.: “Kur Ai dëshiron ndonjë send, urdhri i Tij është vetëm t’i thotë: Bëhu!, ai bëhet menjëherë”. (Jasin, 82), na zbërthejnë shumë enigma. Kjo do të thotë se të gjitha gjërat, përfshirë këtu edhe ato më të imta që ndodhin në këtë gjithësi, i përfshin detajisht dhe pa asfarë përjashtimi Dija e Allahut xh.sh., prandaj në momentin kur i Plotfuqishmi jep urdhër të prerë që një gjësend të dalë prej Dijes së Tij absolute në dijen e botës materiale me urdhrin hyjnor: “Bëhu!”, atëherë kjo nuk konsiderohet më e fshehtë absolute (gajb mutllak), por është e fshehtë relative (e pjesërishme) – (gajb nisbijj).
E njëjta gjë është edhe me frytin në barkun e nënës, ngase fryti është diçka që është i materializuar, mund të hetohet, të preket e madje edhe të fotografohet me anë të aparateve të sofistikuara dhe të ultrazërit. Mirëpo, prapë po kthehemi te fjala: “ç’ka” në ajetin të cilin jemi duke e komentuar, e cila ka kuptime shumë më të thella se ç‘mendohet. Allahu xh.sh. thotë: “Ai (Allahu) e di se ç‘ka në mitra (të shtatzënave)” që nënkupton se Allahu xh.sh., e di çka ka në mitra, e di se çfarë do të jetë ai fryt edhe para se të mbarësohet në mitër, e di se ai fryt a do të vijë në jetë, a do të jetë mashkull apo femër, a do jetë jetëgjatë apo jetëshkurtër, i lumtur apo i mjerë, i gjatë apo i shkurtër, i bardhë apo i zi, mjek apo bujk, dijetar apo injorant dhe për pyetje të tjeratë pambarim!
Shkurtimisht, këto ishin disa nga kuptimet e mundshme tëfjalës – “ç’ka”, prandaj ata që pretenduan se njerëzimi arriti të shpërthejë vellon e mistershme të këtij ajeti, gabuan rëndë, sepse kuptimi i ajetit është shumë më i thellë nga ç’menduan.5
Për të vërtetuar këtë konstatim që preh dhe qetëson zemrat e shpirtrat tanë, do të sjellim një argument kuranor në lidhje me këtë çështje, Allahu xh.sh. në ajetin 38 të kaptinës “Ali Imran” thotë: “Aty (në mihrab) në atë moment Zekerijai e lut Zotin e tij e thotë: Zoti im, më fal edhe mua nga ana Juaj një pasardhës (fëmijë) të mirë, vërtet, Ti je dëgjues i lutjes!” – (Ali Imran, 38).
Kjo na dëfton se Zekerijai a.s. i shtyrë në moshë, të cilit Allahu xh.sh., nuk i kishte dhuruar pasardhës deri atëherë, e luti Allahun xh.sh. që t’i dhuronte një pasardhës të denjë. Menjëherë pas lutjes, duke qenë ende në mihrab, Allahu ia pranoi atë lutje dhe i dërgoi melekët që ta përgëzonin për një djalë që do të quhej Jahja.
“E duke u falur ai në faltore engjëjt e thërrasin: Allahu të përgëzon ty për Jahjanë, që do të vërtetojë fjalën (Isanë) e ardhur nga Allahu e që do të jetë prijës i matur dhe pejgamber nga të dalluarit”. (Ali Imran, 39)
Ajetet në fjalë tregojnë se Allahu xh.sh. e ka përgëzuar Zekerijanë a.s. për lindjen e një djali - Jahjanë, edhe pse kushtet natyrore për një gjë të tillë nuk ishin të pranishme as tek ai e as te bashkëshortja e tij, e cila ishte sterile, mirëpo këtu gjen shprehje fuqia absolute të Allahut xh.sh. me fjalën“Bëhu!”.
Në këtë rast është me interes një detaj se përgëzimi për lindjen e Jahjasë u bë pa qenë bashkëshortja e Zekerijait a.s. fare shtatzënë, meqë, siç theksuam më parë, ajo ishte sterile.
Shtrohet pyetja: a thua shkenca sot ka mundësi që të përcaktojë një gjë të tillë? A thua mund të marrë dikush prej shkencëtarëve guxim që të thotë prerë se filan gruaja do të lindë pas dhjetë vjetëve një djalë, të gjatë, të bardhë, që do të bëhet mjek, që … që … që … deri në pambarim! Natyrisht se jo, sepse depërtimi në këtë fshehtësi hyjnore është i pamundshëm.
Ky pra është kuptimi i vërtetë i fjalës – “ç’ka” në ajetin: “Ai (Allahu) e di se ç‘ka në mitra (të shtatzënave)”, që nënkupton se kuptimi i ajetit nuk ka për qëllim nëse fryti është mashkull apo femër, por është shumë më i gjerë. Shkurt, fjala: “ç’ka” ka domethënien e një storjeje të tërë të jetës së një fryti që ende nuk është mbarësuar dhe krijuar në mitrën e nënës.
Dija e Allahut përfshin çdo gjë, prandaj neve nuk na mbetet tjetër vetëm se të kthehemi edhe një herë te fjalët e të Madhërishmit: - “Ai (Allahu) e di se ç‘ka në mitra (të shtatzënave)”, për të parë dhe për t’u bindur në mrekullinë e përjetshme të kësaj fshehtësie hyjnore dhe njëkohësisht për të shprehur madhërimet tona ndaj Krijuesit të kësaj gjithësie, të asaj që e shohim dhe të asaj që nuk e shohim, të së dukshmes dhe të së padukshmes.
“Askush pos Tij nuk e di se ç’do të fitojë (punojë) nesër...”
Kjo fshehtësi është po ashtu njëra ndër ato pesë fshehtësi hyjnore të përmendura në këtë ajet, në të cilën është e pamundur të depërtojmë, sepse para nesh kemi pengesën e kohës së ardhme, që do të thotë se askush nuk mund të dijë së çka do t’i ndodhë apo çka do të fitojë nesër.
Furnizimi (Risku) është vetëm në kompetenca të Allahut xh.sh. Prej Tij vjen çdo gjë. Ai në Kuran thotë: “Allahu, atë që do, e furnizon pa masë” - (Ali Imran, 37).
Dijetarët e kanë krahasuar riskun (furnizimin) me exhelin, që do të thotë se edhe risku sikurse edhe exheli janë gjithmonë në vrap pas teje, me një dallim që riskun je i detyruar ta kërkosh vetë, ngase mosangazhimi për kërkimin e tij sjell pasoja për të cilat vetëm ne jemi fajtorë.
Është një realitet se pothuaj të gjithë njerëzit dëshirojnë dhe përpiqen të bëhen të pasur, duke hulumtuar rrugët që të vijnë deri te pasuria, mirëpo disa prej tyre ia arrijnë qëllimit e disa jo. A thua përse? Përgjigjja është se caktimet e riskut nga Allahu xh.sh. na dirigjojnë ne pa e ditur dhe pa e hetuar. Megjithëkëtë, ne jemi të detyruar ta kërkojmë riskun, sepse prej qiellit nuk na vjen asgjë e gatshme, por, për të arritur diçka, duhet ta fusim në përdorim mendjen dhe angazhimin tonë.
Në një pjesë të madhe të njerëzve, mbretëron bindja se risku është ajo çka posedon njeriu, gjë që sipas koncepteve islame quhet bindje gabuar, sepse risk është vetëm ajo pasuri prej së cilës kemi dobi, pasuri prej së cilës ushqehemi, vishemi apo që e japim në emër të sadakasë. Në lidhje me këtë, i Dërguari i Allahut thotë: “I biri i Ademit (njeriu) thotë: pasuria ime, pasuria ime!, mirëpo a thua o njeri ke tjetër pasuri përpos asaj të cilën e ke ngrënë dhe e ke harxhuar, asaj të cilën e ke veshur dhe e ke shterur, dhe asaj të cilën e ke dhënë sadaka dhe e ke bërë të gjithmonshme (për Ahiret)?”6
Ky pra është risku i vërtetë, sepse ne kemi raste të panumërta tek shohim njerëz që janë koprracë e dorështrenjtë. Të tillët nuk harxhojnë nga pasuria e tyre dhe fare pak e shfrytëzojnë atë për vete. Në fakt e gjitha ajo pasuri e grumbulluar nuk quhet risk i tij, por është vetëm fryt i punës, kurse përfitues të atij risku mund të jenë fëmijët ose nipat e tij.7
“... dhe askush pos Tij nuk e di se në ç’vend do të vdesë.”
E fundit prej këtyre pesë fshehtësive hyjnore është momenti dhe vendi i vdekjes. Në të qenët i fshehtë të këtij momenti, shihet një urtësi e madhe nga ana e Allahut xh.sh., sepse nëse çdonjëri prej nesh do ta dinte momentin e vdekjes, ligjet e jetesës në këtë tokë do të çrregulloheshin. Të këqijat do të shtoheshin, kurse mirësitë do të pakësoheshin. Shtrohet pyetja: si mund të ndodhë kjo? Logjikisht, nëse dikush e di se vdekja do t’i vijë pas pesëdhjetë vjetësh, ai gjatë kësaj kohe do të bënte shumë vepra të këqija dhe vetëm një vit ose pak para vdekjes do të “pendohej” e do të bënte vepra të mira. Në anën tjetër vetë fakti se në filan orën dhe momentin e caktuar do të ballafaqohesh me vdekjen, do të ishte një sfidë dhe sprovë e vështirë për t’u përballuar dhe kjo gjë do të shkaktonte që shumë njerëz në ato momente të çmendeshin dhe ta humbnin kontrollin mbi mendjen nga paniku i kapluar.
Por, jo. Allahu xh.sh. deshi që momenti i vdekjes të jetë i fshehtë për ne, në mënyrë që secili prej nesh ta ketë në kujtesë se vdekjen e ka gjithmonë afër, në mënyrë që të punojmë sa më shumë vepra të mira.
Sa i përket vendit të vdekjes edhe ai është po ashtu i fshehtë, kështu që asnjë njeri nuk mund ta dijë atë, sepse para vetes po ashtu kemi si pengesë të ardhmen, para së cilës jemi të pafuqishëm, sepse thjesht është e pamundur të dimë paraprakisht se çfarë mund të ndodhë me ne nesër. Njerëzit vetëm mund të prognozojnë apo të parashikojnë, por kurrë nuk mund të jenë faktorë vendimmarrës për një proces i cili hyn në sferën e këtyre fshehtësive hyjnore.
I lartësuar qoftë Allahu xh.sh. i Cili duke i ditur mundësitë dhe aftësitë tona, qe shumë i mëshirshëm ndaj nesh, kur e la të fshehtë momentin dhe vendin e vdekjes sonë. Kjo do të thotë se mosnjohja e momentit të vdekjes duhet të jetë një motiv shtytës që ne të punojmë e të përgatitemi sa më mirë për takim me Allahun xh.sh., sepse me vdekje përfundon vetëm etapa e shtegtimit tonë në këtë jetë, për të filluar pas kësaj etapa e jetës sonë në Berzah e pastaj jeta e përhershme e amshimit, në Ahiret.
“Me të vërtetë, Allahu është i Gjithëdijshëm dhe Njohës i çdo gjëje”.
Meqë në këtë ajet u fol për pesë fshehtësitë, të cilat janë vetëm në Dijen e Allahut xh.sh., atëherë është e natyrshme që ky ajet të përfundojë pikërisht kështu, me dëshminë se Allahu vërtet është i Gjithëdijshëm dhe Njohës i çdo gjëje.8Ai është Krijues i tërë kësaj
gjithësie, i asaj që e shohim dhe asaj që nuk mund ta shohim. Është Zot i botëve që Veten e ka cilësuar me cilësitë më madhështore të cilat përkojnë me Madhërinë e Tij. Ai është i gjithëpushtetshëm dhe i gjithëdijshëm. Pushteti dhe Dija e Tij përfshijnë çdo gjë. Nuk ka gjë që mund t’i fshihet dijes së Tij absolute,9 ashtu siç na njofton
Kurani fisnik: “Zotit tënd nuk mund t’i fshihet as në tokë as në qiell as sa grimca e as më e vogël se ajo e as më e madhe...”.- (Junus, 61), dhe: “Çelësat e fshehtësisë janë vetëm te Ai, atë (fshehtësinë) nuk e di kush pos Tij. Ai e di çka ka në tokë dhe në det, Ai e di për çdo gjeth që bie dhe s’ka kokërr në thellësi të tokës, s’ka të njomë dhe s’ka të thatë që të moj jetë (shënuar) në librin e qartë (Levhi Mahfudh)”. (El-En’am, 59).

Porosia e ajeteve 33 dhe 34

- Ardhja e njeriut në këtë botë dhe ngarkimi i tij me misionin e mëkëmbësisë, ishte një prej urtësive madhështore të Allahut. Pikërisht për shkak të këtij nderimi hyjnor, vijnë edhe obligimet tona karshi Krijuesit fuqiplotë, të cilat na detyrojnë të sillemi ndaj Tij me përgjegjësi të plotë, duke qenë mirënjohës për të gjithë këto mirësi ndaj nesh.
- Njeriu gjithmonë duhet t’ia ketë dro ballafaqimit me veprat e tij nesër në Ahiret, para Allahut xh.sh., sepse në atë ditë askush nuk mund t’i ndihmojë askujt.
- Çelësat e çdo fshehtësie janë në Dijen e Allahut, e, në mesin e tyre, edhe këto pesë fshehtësi të përmendura në ajetin e fundit të sures “Llukman”.
- Njeriu nuk është mirë ta keqpërdorë dijen e tij për qëllime johumane dhe jonjerëzore. E ka detyrë që ai, si qenie e zgjedhur dhe e privilegjuar e Allahut, ta kryejë me dinjitet misionin e tij të vërtetë që i është besuar në këtë botë.
- Sado që njeriu të përparojë në teknologji dhe në shkencë, megjithatë, është e pamundur të depërtohet në deshifrimin e këtyre fshehtësive, përveç atyre fshehtësive të cilat Allahu i Madhërishëm vendos t’i transferojë nga Dija e Tij absolute në atë materiale, e cila pas kësaj nuk mbetet më fshehtësi e mistershme, por merr statusin e një argumenti material, i cili mund të shihet apo edhe të preket, siç është çështja me embrionin pas barrësimit në mitrat e shtatzënave, e cila më nuk është kurrfarë fshehtësie për mjekët dhe aparaturat shkencore. I njëjti proces vlen edhe për shiun, sepse shkenca vazhdon të jetë e pafuqishme për dirigjimin e erërave të cilat i bartin retë me shi dhe e lëshojnë shiun aty ku dëshiron Allahu xh.sh..
- Allahut të Madhërishëm nuk mund t’i fshihet asgjë në këtë ekzistencë. Ai është Njohës i çdo gjëje që ndodh, sepse është i gjithëdijshëm dhe i gjithëpushtetshëm.

(Fund)


_______________
1. Muhamed Mutevel-li esh-Sharavi, El-Gajbu, f. 79.
2. https://archive.is/20121212010956/www.haarp.alaska. edu/haarp.
3. https://sh.wikipedia.org/wiki/HAARP.
4. http://www.arrl.org/news/view/haarp-facility-shuts- down.
5. El-Gajbu, f. 91.
6. Sahihu Muslim, nr. 2958 (sahih); Ibn Hibbani, nr. 701 (sahih).
7. El-Gajbu, f. 95..
8. Muhamed Mutevel-li Sha’ravi, Havatiri havle-l Kurani-l Kerim”, vëll. IXX, f. 11771.
9. Et-Tefsiru-l Munir, vëll.XXI, f. 196.



Sabri Bajgora