Shqyrtime paraprake

(Përkthimi i haditheve (eventualisht ajeteve) në gjuhën shqipe)

"Libri për mendjen është ajo çfarë dritarja është për shtëpinë"

(Përkthimi i haditheve (eventualisht ajeteve) në gjuhën shqipe)

Shumë libra janë shkruar për vlerat e dhjetë ditëve të para të muajit Dhul–hixhe, dhe, pothuajse, e gjithë është thënë në lidhje me ibadetet dhe vlerat e tyre në këtë muaj të bekuar.

Nga Abdurrahman ibni Ja’mer r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Haxhi është Arafat” (1)

Haxhi si pjesë përbërëse e jetës islame, me të gjithë simbolikën që e ka në vete, e përfshinë tërë jetën njerëzore duke filluar prej h. Ademit, përmes Ibrahimit (a. s.) deri te margaritari i fundit në zinxhirin e shpalljeve të Zotit – Muhammed Mustafaja.

Haxhi, si kusht i pestë i fesë Islame, gjegjësisht një nga pesë shtyllat mbi të cilat ngritet Islami, sipas përkufizimit të hadithit të të Dërguarit të Allahut s.a.v.s., në mes tjerash, në porositë dhe mesazhet e mësimet e tij për njerëzit, na flet edhe për kujdesin që duhet patur ndaj brezit të ri.

Për besimtarin vakti i xhumasë është kohë e bekuar dhe mundësi për të marrë pjesë në një adhurim të përbashkët - namaz dhe hutbe (predikim). Gjithkush ka zhvillimin e tij personal dhe rritje në besim. Si një komunitet besimtarësh kemi si detyrim dhe përgjegjësi në interpretimin dhe transmetimin e vlerave themelore që parashtrohen dhe për të cilat diskutohet rreth Islamit në epokën moderne, sfidë se si të përgjigjemi dhe t’u ndihmojmë besimtarëve të kuptojnë dhe njohin rolin e tyre në një botë përplotme jo stabilitet dhe shpesh me të folurit negativ në lidhje me fenë tonë.

All-llahu i Madhërishëm në Kur’anin fisnik urdhëron e thotë:
“Pra, ka shpëtuar ai që e pastroi vetveten. E ka dështuar ai që e poshtëroi vetveten”.( Esh Shems, 9-10)

“Kush dëshiron madhështi (krenari e fuqi), e tërë madhështia është tek All-lahu. Te Ai shkojnë fjalët e mira dhe veprat e mira i pranon. Ndërsa ata që kanë qëllime të këqija i pret dënim shumë i rëndë, sepse dredhitë e tyre janë të dështuara.” (Fatir, 10)

Sa vështir është të ndahesh nga miku i dashur, lotët të rrjedhin, zemra dridhet dhe kur e përqafon e shtrëngon me fuqinë tende, sikur dëshiron zemrat ti bashkosh dhe të mos lejosh këtë ndarje...

Hyrje

Allahu është furnizuesi ynë, Ai jep shumë e njerëzit janë të dobët, andaj Allahu na sprovon me shumë gjëra, me pasuri dhe me varfëri:

Zot, ti je Falës, e do faljen, andaj më fal mua!

"Ne e zbritëm atë (Kur'anin) në natën e Kadrit (1) E ç'të bëri ty të dijsh se ç'është nata e Kadrit? (2) Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj! (3) Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë) të zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën çështje (4) Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri në agim të mëngjesit (5)" [Suretu-l-kadër]

Nga bujaria e Zotit është se nëse shikon se ndonjëri nga ne ka një anë të mirë, e zgjedh dhe e afron pranë vetes. Ai nga të gjitha krijesat ka zgjedhur njeriun dhe e ka dalluar me mendje. Nga të gjithë njerëzit, ka zgjedhur muslimanët që e adhurojnë.

„Ne e zbritëm atë (Kur'anin) në natën e Kadrit.
E ku e di ti se ç'është nata e Kadrit?
Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një
mijë muaj!Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë)
zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën
çështje. Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri
në agim të mëngjesit.” (El-Kadr: 1-5)

Jemi mësuar gjithnjë që agjërimin si ritual fetar (ibadet) ta shohim t’u “nënshtrohet” filtrave të mjekëve dhe teologëve, mirëpo rrallë herë kjo ndodh që të jetë epiqendër e “llupës” së psikologëve. Për muajin e agjërimit janë bërë studime e hulumtimeve nga studiues të ndryshëm botërorë; mirëpo, si duket, studiuesit shqiptarë në këtë sferë po “çalojnë”!

Ramazani dhe agjërimi në antropologjinë kulturore të muslimanëve është i bartur me qëndrimin mburrës, që në një mënyrë e shpreh insistimin e Krijuesit për vendzënie krenare në mjedisin që e rrethon. Në disa mjedise është prezentuar me koloritin e folklorit si metaforë e mikrokozmosit që populli e përjeton në shpirtin e vet të frymëzuar nga pafundësia. Dikund në qendër të vëmendjes e ka imanencën